دل، خانه ى محبت است و محبت سرشارترین طراوت بهار، خانه ى دلمان را لبریز کرده است. اگر روزها بگذرد و عمرها سپرى شود، قلب هامان از یقین به آمدنت لبریزتر خواهد شد.ذره ذره ى قلبمان گواه است که مى آیى با عطر خوش حیات، تا به شمیم روح افزایت دل هاى مرده مان را زنده کنى.

بیا اى باغبان بنفشه هاى پاکى! بیا که انتظار آمدنت با تار و پود دل هامان عجین شده است. این فقط چشم نیست که در فراق تو چشمه ى اشک است، این تنها دست هامان نیست که به آسمان بلند است و تو را مى طلبد، که با هر قطره ى اشکى، قلب نیز شرحه شرحه مى شود، دل نیز مى سوزد و مى نالد. تو آرزوى دل هر زن و مرد با ایمانى که در هجرت نالان است.چه مى شود که بیایى؟!

خدایا، به پاکى مقدمش سوگندت مى دهم که قلب مرا عرصه ى اطاعت محض از ولى امرت قرار ده!

یارى ام کن تا عطر حضورش را از پس پرده ى غیبت بیابم و به یمن این حضور مبارک، گردن اطاعت بر امرش نهم. یارى ام ده تا آنچه خواست اوست، از عمق دل بخواهم وآنچه نمى پسندد، با تمام وجود ناپسند دارم.

مهربانا! یادش را از یادم مبر. ایمان به او را در قلبم افزون کن و یقین به ظهورش را هر لحظه در برابر دیدگانم بنماى

رحیما! عزیزا! رئوفا! در روزگار طولانى غیبتش، یقین به آمدنش را از ما مگیر و در گذر این انتظار طولانى، خواب غفلت بر دیدگان ما میفکن و به فراموشى مان فرو مبر!

مگذار این دل منتظر به بازیچه هاى دنیایى سرگرم شود و بر رنگ وارنگ دنیا دل خوش کند. مگذار این قلب چشم به راه و شیفته ى قدمش، آنى رنگ و بوى غیر پذیرد و یا آیینه ى تصویرى، غیر تصویر بهار باشد و یا لحظه اى دریچه اى به غیر وادى مهر او بگشاید. مگذار قلبمان به اطاعت غیر او بتپد.

اى مهربان ترین! مگذار دلمان بیش از این در انتظار آمدنش شرحه شرحه شود. به نسیم آمدنش روح حیات بر ما ببار و چشممان را به جمال دل آرایش روشن کن و قلب هامان را به حضورش آرامش بخش، یا غیاث المستغیثین!  (نویسنده :  منیره زارعان)